مقاله در مورد آیا طبیب ضامن است؟

در شریعت اسلام فراگیری علوم مورد نیاز جامعه از قبیل علم طب واجب کفایی بوده و بر تمامی کسانی که توان و امکانات و زمینه تحصیل چنین علمی را دارند واجب است تا حد رفع نیاز، آن را فراگیرند و نیاز جامعه را برطرف کنند.

در دستورات اسلامی به بهداشت و امور پزشکی توجه خاصی مبذول شده و بهداشت از ارزش والایی برخوردار است تا جایی که «علم الابدان» در کنار «علم الادیان» قرار می‌گیرد چنانکه رسول‌خدا «صلی الله علیه وآله وسلم» فرمود: «العلم علمان: علم الابدان و علم الادیان.» (2)

از سویی بر بیماران واجب است در صورت ابتلا به امراضی که اگر به طبیب مراجعه نکنند ممکن است موجب هلاکت آنان و یا نقص عضو و یا قوه‌ای از قوای جسمانی آنان گردد، به طبیب مراجعه و خود را معالجه کنند و حق تعلل و کوتاهی را ندارند. دلیل این مطلب، حدیث: لا ضرر و لاضرار.» (3) و آیه: «و لا تلقوا بایدیکم الی التهلکه» (بقره / 195) و احادیثی دیگر از قبیل: «تداووا فان الذی انزل الداء انزل الدواء.» و «ان موسی علیه السلام مرض فعاده بنو اسرائیل و وصفواها له دواء فامتنع منه، فاوحی الله الیه ان الله یامره بذلک و الا لم یشغه» (4) و روایاتی دیگر که نیاز به نقل همه آنها نیست.