مقاله در مورد اهلیت

منظور از اهلیت در اینجا، اهلیت استیفاء یا توانائی قانونی برای اعمال و اجراء حقوق مدنی است. همهٔ انسان‌ها به حکم طبیعت و خلقت خدادادی دارای حقوق هستند ولی بعضی از انسان‌های صاحب حق ممکن است به دلایلی توانائی اعمال و اجراء حقوق خود را نداشته باشند. در مادهٔ ۱۲۰۷ قانون مدنی آمده است: اشخاص ذیل محجور و از تصرف در اموال و حقوق خود ممنوع هستند:

- صغار

- اشخاص غیررشید

- مجانین.

بنابراین اشخاصی را که توانائی و صلاحیت لازم برای اجراء و اعمال حقوق مدنی خود ندارند، محجور (ممنوع) می‌نامند. به همین جهت جامعه و قانون به حمایت از آنان برمی‌خیزد و از راه تعیین ولّی یا قیم و سرپرست، آنان را در اعمال و اجراء حقوق مدنی آنها یاری می‌دهد تا حقی از آنان ضایع و سلب نشود.

- اهلیت بیمه‌گر:

برای اشتغال به امور و فعالیت‌های بیمه‌ای قانون شرایطی را پیش‌بینی کرده است. چنانکه مادهٔ ۳۱ قانون تأسیس بیمهٔ مرکزی ایران و بیمه‌گری می‌گوید: ”عملیات بیمه در ایران به‌وسیلهٔ شرکت‌های سهامی عام ایرانی که کلیهٔ سهام آنها با نام بوده و با رعایت این قانون تجارت به ثبت رسیده باشند انجام خواهد گرفت“.